\ Rhône
Domaine Alain Graillot
Foto © larvf.com
Vandaag zijn het Maxime en Antoine Graillot, de twee zonen van Alain, die weliswaar aan de hand van wat gerichtere studies het werk van hun vader verderzetten en dezelfde spirit doortrekken in zowel hoofd- als nevenactiviteiten. Maxime nam het roer over vanaf het millésime 2008 en kreeg daar 3 jaar later de hulp van zijn broer bij. Vanuit hun cave te midden van de velden in Les Chênes Verts bewerken zij om en bij de 22 hectare, waaronder enkele percelen op de granietheuvels van Saint-Joseph, maar ook buiten de Rhônevallei zijn ze beiden betrokken bij allerlei uitdagingen die vader Graillot voor ze opzocht tijdens zijn zogezegde pensioen. Domaine de Fa bijvoorbeeld, hun vroegere buitenverblijf nabij Tournus, werd omgedoopt tot winery die nu met 8 hectare zowel een generieke Beaujolais als een Fleurie en een Saint-Amour voortbrengt. In Marokko ontstond er een partnership met het gevestigde Thalvin dat vorm gaf aan de ‘Syrocco’ en in Bierzo (Noord-Spanje) ontsproten er interessante brainstormsessies tussen Antoine en de invloedrijke oenoloog Raúl Perez. Met het ‘Encinas’ gamma trachten beide wijnmakers namelijk een ‘new style’ mencía te maken door hun technieken te bundelen en uit te testen op het specifieke terroir van de regio.
Wat deze familie vooral typeert, is hoe zij oog hebben voor het steeds evoluerende wijnlandschap en toch trouw blijven aan hun eigen stijl, waarvan ze overtuigd zijn dat deze vrijwel overeind zal blijven, los van alle modeverschijnselen. Ze maken simpelweg wijn die zij zelf graag drinken en het is die kwaliteit, die smaak waar je als klant van op aan kan. Ondanks dat ze met een open geest allerhande experimenten aangaan blijken er toch bepaalde principes hun ‘signature’ uit te dragen, namelijk de biologische teelt, het vergisten van volledige trossen, het gebruik van betonnen cuves en misschien wel toevallig of niet een zekere voeling met reductieve druivenrassen zoals de syrah, de gamay en de mencía. Daarbij komt dat er steeds elegantie en fraicheur wordt beoogd, en hout wordt enkel aangewend voor een positieve oxidatie. Met andere woorden geen overrijpe ‘jammy reds’ en al zeker geen door nieuwe eik gedomineerde blockbusters. Op dit ogenblik wordt er een opvoeding van 12 tot 14 maanden toegepast en worden de wijnen onmiddellijk gecommercialiseerd na de botteling. Het doel dat Maxime heeft vooropgesteld voor de toekomst is om sommige cuvées een extra lang verblijf op het domein toe te kennen en zodoende een genre ‘reserva’ te creëren. En zo lang zij plannen vooruit maken, blijven wij alvast nieuwsgierig toekijken waar de meest recente ontwikkelingen ten huize Graillot ons heen leiden.
Het moet gezegd, voor een wijnbouwer met aanvankelijk een kleine bagage inzake …wijnbouw, is het Alain Graillot toch gelukt om een succesverhaal te schrijven in de Noordelijke Rhône, of zoals de Fransen het liever iets lyrischer benoemen ‘La Vallée du Rhône Septentrionale’. Alain kwam uit de wereld van de landbouwscheikunde en had onder andere ervaring opgebouwd in de farmaceutische sector, maar in 1985 maakte hij een radicale ommezwaai en zag hij potentieel in een wijndomein op grondgebied Pont-de-l’Isère. Ondanks zijn grote liefde voor fijne wijnen, was Alain op dat moment nog niet onderlegd in de stiel van het wijnmaken en riep hij daarom de hulp in van zijn vrienden Jacques Seysses van Domaine Dujac in Morey-Saint-Denis en Jean-Pierre de Smet die vooral zijn stempel drukte op de wijnen van Domaine de l’ Arlot in Nuits-Saint-Georges. De heren kenden elkaar op sportief vlak maar al gauw werd ook hun passie voor wijn hetgeen hen met elkaar verbond. Opvallend is dat geen van hen eigenlijk opgroeide tussen de wijngaarden, maar wanneer visionairen zich aan inspirerende projecten wagen, zorgt hun zin voor perfectionisme veelal voor het verdere welslagen. Jean-Pierre leerde heel veel door nauw samen te werken met Jacques en deelde op zijn beurt zijn kennis met Alain. 1985 was meteen een uitgelezen jaar om te starten, omwille van de kwaliteit van het millésime maar tevens omdat het samenviel met een groeiende interesse vanuit de wijnbusiness wereldwijd. Mettertijd wist Alain zich te vervolledigen als wijnmaker en kreeg hij alsmaar meer lof toegezwaaid door internationale recensenten. Daarnaast werd hij inmiddels ook in de regio zelf aanvaard als volwaardig Crozes-Hermitage producent.
Crozes-Hermitage kon niet altijd prat gaan op een noemenswaardige reputatie van duurzame wijnen, noch op die van stevige bewaarwijnen. Het gebied was vooral gekend voor de fruitteelt waarbij dus veel gesproeid werd, maar kort nadat Alain er zijn intrede deed, brak er een tijdperk aan waarin hij samen met verschillende nieuwkomers en de jonge opvolgers van bestaande wijnhuizen de AOC op de kaart plaatste. In den beginne waren het enkel hijzelf en zijn buurman van Domaine Combier die de weg naar bio wijnbouw leken gevonden te hebben, maar gelukkig volgden enkele concullega’s al snel hun voorbeeld. De appellatie bedekt een aanzienlijke oppervlakte en is nog steeds groeiende waardoor er een brede context bestaat voor diverse wijntypes, maar gezien de locatie van Graillots wijngaarden op het plateau van Chassis, kunnen we toch stellen dat we hier met één van de betere terroirs te maken hebben. De alluviale ondergrond gaat er van een zandsteenachtige bodem tot dikke lagen rolkeien. De syrah, die in oorsprong een kruising is tussen de mondeuse uit de Savoie en de dureza uit de Ardèche, is hier doorgaans wat eleganter en gestructureerder dan de doorsnee uit de omgeving en laat zich zowel in zijn jeugd als bij veroudering goed proeven. Alain Graillot staat ervoor bekend om zelfs in de meest gecompliceerde oogstjaren toch uitmuntende exemplaren te maken. Naast de generieke Crozes en flagship ‘La Guiraude’ produceert het bedrijf nog een toegankelijke witte versie op basis van marsanne en roussanne die er zeker mag zijn!
